الف - فرمهای خوراکی
تستسترون خوراکی بسیار کم جذب بدن می شود و قسمت اعظم آن در کبد متابولیزه شده و از بین می رود به همین علت از ترکیبات آن با متیل یا فرمهای دیگری که توان عبور از سد کبدی را داشته باشد استفاده می شود و یا بعضی انواع آن به صورت زیر زبانی مصرف می شود .
1- متیل تستسترون :فرم خوراکی تستسترون که یک گروه متیل به کربن 17 الفا ان متصل است . تاثیر بسیار زیادی بر کبد وهمچنین در دوزهای بالا ژنیکو ماستی از عوارض حتمی آن است . افزایش وزن به دلیل احتباس آب ونمک از دیگر عوارض شایع آن است .
2- دیانابول : با نام ژنریک متاندروستونولون در جریان جنگ جهانی اول و دوم و همچنین جهت درمان قربانیان قحطی زده در اروپا استفاده می شده است . مصرف طولانی مدت و دوزهای بالا این دارو موجب مسمومیت کبدی احتباس آب و افزایش فشار خون و ضربان قلب می شود . ژنیکو ماستی در الویت بعدی قرار دارد بروز رفتار تهاجمی و پر خاشگرانه از دیگر عوارض شایع آن است .
از دیگر داروهای استروئیدی خوراکی می توان به آندریول(فرم خوراکی تستسترون ) – پریمو بولان ( نوع تزریقی آن هم وجود دارد ) و اورابولین نام برد که جهت اختصار از توضیح آنها می گذرم دوستانی که اطلاعات بیشتری در این موارد یا سایر داروها می خواهند با ایمیلم تماس بگیرند .
ب- استروئید های تزریقی
1- وینسترول : یکی از متداول ترین استروئید بین بدنسازان – ماده تشکیل دهنده آن استانوزولول همانی است که بن جانسون را به رکورد افسانه ای دوی 100 متر المپیک سئول رساند – این دارو توانائی بالائی در پروتئین سازی سطح سلولی و تحریک رشد بافتهای بدن دارد و در درمان سوختگیهای و زخمهای شدید ( خصوصا در مجروحین جنگی ) به کار می رود . استانوزولول یک پیش ماده از دی هیدرو تستسترون است به همین علت آروماتیزاسیون و بروز احتباس آب تا حد زیادی کمتر است . ضمنا بر خلاف اکثر استروئید ها که محلول در چربی هستند محلول در آب است و نیم عمر این دارو در بدن نسبت به سایر استروئید ها کمتر است ودر فرمهای خوراکی نیز عرضه می شود . تغییر در رفتار های اجتماعی (پرخاشگری و ...) و عوارض گوارشی – سر درد – تغییرات سطح کلسترول خون و دردهای معده ای و روده ای در فرمهای خوراکی گزارش شده است .
2- ناندرولون دکانوات : در بازار بیشتر با عنوان دکادرابولین عرضه می شود و پایداری بسیار طولانی در بدن دارد ( تا 18 ماه پس از مصرف قابل ردیابی است ) وسبب ذخیره مقدار زیادی نیتروژن در عضلات و ایجاد بالانس بالای آن در عضلات می شود که در صورتی که با تعادل مثبت کالری و تمرین شدید همراه باشد موجب رشد و پروتئین سازی در عضله می گردد که البته در زمانی که ورزشکار از مصرف بالای کالری و پروتئین زیاد در رژیم خود پیروی کند. از مهمترین عوارض آن تاثیر روی ترشح گنادو تروپین از هیپوفیز ( که موجب فرمان ترشح اسپرم از بیضه ها می شود – رجوع به مطلب استروئید ها قسمت اول ) و کاهش آن همچنین بروز عوارض آندروژنیک ( طاسی ) و ناتوانی جنسی می شود . ژنیکو ماستی با شدت کمتری به نسبت مصرف مستقیم تستسترون صورت می گیرد.
3- تستسترون انانتات : این دارو فرم مصنوعی تستسترون طبیعی به شمار می رود و در فرمهای تزریقی – چسب روی پوستی و ژل وکرم عرضه می شود . یک استروئید با دوره اثر طولانی است ومی تواند دوره های تزریق دو تا سه هفته داشته باشد که متاسفانه اغلب ورزشکاران این فاصله بین تزریقها را رعایت نمی کند (گاهی کمتر از یک هفته ) ودر دوزهای خیلی زیاد – دارای خواص آنابولیکی بالا است و که فرد استفاده کننده در مدت کوتاهی به حجم وقدرت عضلانی بالائی دست پیدا می کند اما در صد عمده ای از افزایش وزن ناشی از تجمع آب و الکترولیت است . بیسترین عارضه ای که در این مورد نمود می کند بروز خواص زنانگی و ژنیکو ماستی است – طبق مصوبه کمیته انضباطی فدراسیون بدنسازانی که دارای این عارضه باشند در همان وزن کشی از شرکت در مسابقات محروم می شوند – عارضه دیگر توقف اسپرم سازی و آتروفی بیضه ها است – تقریبا اکثر عوارضی که برای استروئید ها ذکر شد در مورد این دارو صادق است .
از دیگر داروهای تزریقی میتوان به تستسترون سی پیونات - تستسترون پرو پیونات – سوستانون و امنادرین اشاره کرد .